Onderstaand artikel is geschreven door journaliste Madelon de Goffau en gepubliceerd door het Algemeen Dagblad, De Stentor en Tubantia d.d. 11 december 2021. Hier vind je de link naar het originele artikel. 

Marathon.R: Een duurzaam en eerlijk sportmerk van de Veluwe.

“Waar en hoe wordt mijn sportkleding eigenlijk gemaakt?”, vroeg Joeri Grevers (40) zich af. De fanatieke hardloper kwam er maar niet achter welke omstandigheden achter zijn sportoutfits schuilgaan. Daarom ging de Apeldoorner zelf aan de slag en sinds een paar maanden verkoopt hij onder de naam Marathon R zijn eigen hardloopkleding. “Ik wilde weten of het überhaupt haalbaar was.”

De tweede lockdown van afgelopen januari valt Joeri Grevers zwaar. Hij is maatschappelijk werker in de jeugdzorg en het vele thuiswerken maakt hem rusteloos. “Ik sliep heel slecht en was niet happy.” Tijdens een van die slapeloze nachten denkt hij: wat wil ik nou echt? Als alles mogelijk was, waar zou ik dan mijn tijd en energie in willen steken?”  

Grillen van de mode-industrie

Een eigen onderneming leek hem altijd al wat, maar niet in de sociale sector. Waarin dan wel? Dat blijft de vraag. De raderen in zijn bovenkamer draaien volop. ,,Ik wil altijd opkomen voor wie dat nodig heeft. Dat doe ik voor kwetsbare doelgroepen in mijn werk en voor het klimaat voel ik hetzelfde. Dat is ook heel kwetsbaar en het heeft ons nodig. Net als de textielarbeiders in lagelonenlanden. Zij zijn vaak aan de grillen van de mode-industrie overgeleverd.”

En er is zijn grote hobby: hardlopen. ,,Hardlopers zijn vaak natuurliefhebbers, maar de kleding die we dragen is meestal van polyester. Hét materiaal voor sportkleding, zeer schadelijk voor het milieu, omdat er bij productie aardolie voor gewonnen moet worden en het heel veel energie kost.”

Grevers zoekt al langer naar goede alternatieven voor zijn sportkleding; de mogelijkheden zijn echter beperkt. Maar ineens heeft hij het. De Apeldoorner vat het idee op alle voor hem zo belangrijke zaken samen te brengen. Ofwel: sportkleding op de markt brengen die natuur en mens geen schade aandoet en waarvan de consument inzicht heeft in hoe en onder welke omstandigheden het wordt gemaakt ,,Ik zie het wel, dacht ik. Ik wilde gewoon weten of het überhaupt haalbaar was.”

Onderop de stapel

Alle avonduren gaan in zijn plannen zitten. Hij leest alles wat los en vast zit over het opzetten van een merk. Over materialen en over het vinden van de juiste producent. Vooral dat laatste is een obstakel. ,,Doordat ik geen grote speler ben die hele collecties afneemt, ben je geen interessante partij en beland je onderop de stapel. Het is ook heel lastig producenten binnen Europa te vinden die duurzaam zijn én goede arbeidsomstandigheden bieden aan hun werknemers.”

Na maanden mailen, bellen en wachten lukt het hem toch: een Belgisch-Roemeense producent wil met hem in zee. ,,Ik wilde per se dat de kleding volledig in de Europese Unie wordt gemaakt. Net als de garen, die komen uit Bulgarije. Zo houd ik zicht op het maakproces en leggen de producten een kortere afstand af dan als je het uit Azië haalt. Dat bespaart veel CO2.”

Ook de manier waarop de producent werkt, staat Grevers aan: ,,De stof is gemaakt van 100 procent gerecycled polyester en wordt gekleurd met een techniek waarvoor geen water nodig is en waarbij gebruikte verf bijna volledig wordt hergebruikt. Bij reguliere methodes worden chemicaliën vaak afgevoerd en ze belanden in het milieu. Ook cruciaal: de arbeiders verdienen een bovengemiddeld loon.”

Doorgelicht

Hoe is hij er zo zeker van dat de boel precies zo gemaakt is als hij voor ogen heeft? ,,Er is een aantal cruciale certificaten voor de materialen en de werkomstandigheden van arbeiders. Deze gelden wereldwijd en krijg je niet zomaar. Deze producent heeft ze. Daarnaast ben ik aangesloten bij het platform Voor de Wereld van Morgen, van de ASN-bank. Voordat je daar lid van bent, word je helemaal doorgelicht. Zo hebben ze ook gekeken of de lonen van de Roemeense werknemers daadwerkelijk eerlijk zijn in dat land.”

Gerecycled polyester is geen waterdicht antwoord op de vervuilende productie van sportkleding, geeft Grevers toe. Door het uitwassen van de kleding komen er alsnog microplastics in het water, die dragen uiteindelijk weer bij aan de plasticsoep. ,,Het liefst zou ik helemaal geen polyester meer gebruiken, maar er is tot nu toe nog geen kwalitatief gelijkwaardig materiaal voor sportkleding. Mocht dat er zijn, dan sta ik vooraan om dat te proberen.”

Inmiddels is de webshop van Marathon R twee maanden in de lucht. En om niet te hard van stapel te lopen, verkoopt hij voorlopig alleen sportshirts. Zo’n dertig heeft hij er inmiddels verkocht. Hoewel Grevers benadrukt dat grote winsten niet zijn doel zijn, ziet hij uiteindelijk een bloeiend sportmerk voor zich: ,,Mijn allergrootste droom is dat Marathon R een sociaal betrokken bedrijf is, dat op alle fronten iets bijdraagt en dat ik hier op den duur van kan leven. Een bedrijf met vertrouwen in mensen die hun plekje minder makkelijk vinden in de maatschappij en dat oor en oog heeft voor de omgevin